@article { author = {یزدانی, عنایت اله and اخجسته, جمیل}, title = {}, journal = {}, volume = {2}, number = {3}, pages = {59-86}, year = {2012}, publisher = {}, issn = {2251-8681}, eissn = {2322-4967}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {بررسی تطبیقی «صدور انقلاب» در گفتمان های سیاسی جمهوری اسلامی ایران}, abstract_fa = {پیروزی انقلاب اسلامی ایران در بهمن ماه سال 1357 منشاء تحولات عظیمی در منطقه و جهان گردید. این رویداد تأثیرات زیادی در بیداری مسلمانان جهان و احیای باورهای دینی داشت. یکی از دستاوردهای انقلاب در منطقه و جهان، صدور انقلاب اسلامی است که در آن، جمهوری اسلامی ایران در چهارچوب اصل دعوت صدور انقلاب را در دستور کار سیاست خارجی خود قرار داده و حتی صدور انقلاب به عنوان یک اصل و هدف در سیاست خارجی در آمده است و تقابل انگاره­ها در ادارة امور کشور و مدیریت کلان در عرصة داخلی و خارجی نمود پیدا کرد؛ به طوری که می­توان الگوهای مختلفی از صدور انقلاب در گفتمان­های سیاست خارجی ایران را برشمرد. نوشتار پیش­رو در مقام پاسخگویی به این سؤال است که رویکرد نخبگان حاکم در ایران نسبت به سیاست صدور انقلاب در هر دوره چگونه بوده است؟ به نظر می­رسد که نمی­توان الگوی مشترکی از صدور انقلاب در سیاست خارجی ایران در دوره­های مختلف پیدا کرد. در حالی که در دهة اول، ضمن مخالفت عده­ای با صدور انقلاب گفتمانی آرمان­گرا و ارزش­محور بر سیاست خارجی حاکم بود و بر صدور انقلاب به  هر طریقی تأکید داشت. بعد از جنگ هشت ساله، رویکردی درون­نگر و واقع­گرا در سیاست خارجی حاکم شد که بیشتر به دنبال ارائة مدلی نمونه از انقلاب اسلامی بود تا دیگران بتوانند از آن الگو­برداری کنند. لازم به ذکر است که الگوی صدور مسالمت­آمیز انقلاب در تمامی گفتمان­های سیاست خارجی بر الگوی صدور قهرآمیز غلبه داشته است.}, keywords_fa = {انقلاب اسلامی,صدور انقلاب,سیاست خارجی,آرمان گرایی,واقع گرایی,الگوسازی}, url = {https://rjir.basu.ac.ir/article_78.html}, eprint = {https://rjir.basu.ac.ir/article_78_13370db8e765495c1c0eb263f13eb27e.pdf} }