TY - JOUR ID - 1846 TI - بررسی نقش اندیشه ورزان دینی در انقلاب اسلامی ایران با تکیه بر رهیافت های فرهنگی(بازخوانی سنت) JO - پژوهشنامه انقلاب اسلامی JA - RJIR LA - fa SN - 2251-8681 AU - پرتوی, اصغر AD - استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاداسلامی واحد زنجان Y1 - 2017 PY - 2017 VL - 7 IS - 22 SP - 55 EP - 78 KW - انقلاب اسلامی KW - اندیشه ورزان دینی KW - رهیافتهای فرهنگی KW - نظریه کارگزار - فرهنگ KW - بازخوانی سنت ها DO - 10.22084/rjir.2017.11254.1887 N2 - چکیده شناخت علل ایجاد انقلابهای بزرگ سیاسی از قبیل انقلاب اسلامی ایران از اهمیت بالایی در جامعه شناسی سیاسی برخوردار است. تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 ، جامعه شناسان انقلاب اساساً بر نقش عوامل ساختاری در ایجاد انقلابها تمرکز داشتند . تحت تاثیر انقلاب اسلامی تحولی در نظریه پردازی انقلابها به وجود آمد و نقش عوامل فرهنگی در ایجاد انقلابها برجسته گردید . در این مقاله با بهره گیری از نظریه « کارگزار - فرهنگ» اریک سلبین به این مساله پرداخته ایم که اندیشه ورزان دینی به عنوان کنشگران اصلی عرصه فرهنگ چه نقشی در انقلاب اسلامی ایفا کردند . در راستای سؤال مطروحه ، این فرضیه مورد سنجش واقع شد که «اندیشه ورزان دینی از جمله دکتر علی شریعتی ، استاد مطهری و امام خمینی (ره) با بهره گیری از ظرفیتهای دینی اسلام (مذهب تشیع) و تبدیل «اسلام به مثابه فرهنگ» به «اسلام به مثابه ایدئولوژی» نقشی اساسی در ایجاد انقلاب اسلامی ایفا کردند» . با رجوع به منابع معتبر مکتوب ، فرضیه مورد سنجش قرار گرفت . یافته های تحقیق حاکی از آن است که اندیشه ورزان انقلاب اسلامی با بهره گیری از فرصت هایی که به دلیل مهندسی فرهنگی غرب گرایانه (مبتنی بر سکولاریسم ، شبه مدرنیسم و ناسیونالیسم باستان گرا) در دوره پهلوی ایجاد شد و باز تفسیر انقلابی از مذهب تشیع و خلق فرهنگ مقاومت زمینه ذهنی انقلاب اسلامی را فراهم ساختند . UR - https://rjir.basu.ac.ir/article_1846.html L1 - https://rjir.basu.ac.ir/article_1846_03c8febcf87c1de687b6a50b7c84c666.pdf ER -