The major role of perfect human in transcendental political development in Imam Khomeini's thoughts

Document Type : Research Paper

Author

Abstract

The aim of this study is to investigate the role of theosophical bases and principles and its radical subject ' The Perfect Human' in transcendental political development accoriding to Imam Khomeini's thoughts?"
Attempt will be made by the use of illative method. To investigate theissue. The illative method is based on understanding and analyzing the works of the thinker in accordance with the framework of his school. Therefore, transcendental wisdom supports theoretically the subjects and issues of the article. It is claimed that according to Imam Khomeini's thoughts and opinions, since the absolute perfection or primary aim of human life is to attain guidance and salvation, theosophy and politics categories in the scope of religion have the primary roles in realizing salvation, justice and development of ruling the theistic values. The perfect human, as the total symbol of the Great Name of God and excellent exemplar, has a major role in attaining Allah's gratification and also the spiritual and material guidance of human beings. The perfect human also has a major role in making an Islamic government possible which is based on development, rationality, civilization, and establishment of social, political and cultural rights and the maximum participation of the intercommunity of all the citizens and all the primary indexes of transcendental political development.

Keywords


آقا بخشی، علی و افشاری راد، مینو، (1379)، فرهنگ علوم سیاسی، تهران، نشر چاپار.
جعفری، محمد تقی، (1371)، جایگاه تعقل و تعبد در معارف اسلامی مجله حوزه،  شماره 49.
امام خمینی، روح اله، (1368)، مصباح الهدایه الی الخلافه و الولایه، ترجمة احمد فهری، تهران، پیام آزادی.  
ـــــــــــــــــــــــ ، (1377)، صحیفة امام.موسسه نشر اثار امام ج11، 20، 16 ،7، تهران
ـــــــــــــــــــــــ ، (1374)، شرح چهل حدیث، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام، تهران.
دلشاد تهرانی، مصطفی،(1374)، مقدمه‌ای بر اندیشه سیاسی امام خمینی(ره)، تهران، سازمان چاپ و انتشارات فرهنگ و ارشاد اسلامی، ج 2.
ــــــــــــــــــــــــــ (1379)، عارض خورشید، تهران، خانه اندیشه جوان،
دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، حرف واو، چاپ سیروس.
شایان مهر علیرضا،(بی تا)، دائره المعارف تطبیقی علوم اجتماعی، تهران، انتشارات کیهان، ج 1.
صدر المتالهین، (1367)، شرح اصول کافی، ج2.تهران ، موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی
علی بابائی، غلامرضا،(1382)، فرهنگ سیاسی آرش، تهران، انتشارات آشیان.
غلام رضا جلالی، (1378)، از عرفان ابن عربی تا عرفان امام خمینی، مجله حوزه، شماره 94 و 95.
فتحی، یوسف،(1387)، رابطه اخلاق و سیاست با تاکید بر دیدگاه امام خمینی، فصلنامه حکومت اسلامی، ش 53.
فوزی، یحیی، (1388)، اندیشه سیاسی امام خمینی، نشر معارف، ویراست دوم، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری.
کریمی مله، علی، (1377)، عقل گرائی دینی و توسعه سیاسی، قبسات، ش 7.
لک زایی، شریف،(1387)، سیاست متعالیه از منظر حکمت متعالیه، دفتر اول، نشست­ها و گفتگوها، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
(بی نا)،(1377)، مجموعه آثار کنگرة اندیشه‌های اخلاقی و عرفانی امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، شماره 10.
معین، محمد، (1372)، فرهنگ فارسی معین ، ج 2،چ گلرنگ یکتا، 1382.
معینی پور، مسعود، (1388)، مبانی و اهداف توسعه سیاسی از دیدگاه امام خمینی(ره)، فصلنامه انقلاب اسلامی، ش، 19.