Islamic Revolution and Reflection Limits in Indonesia

Document Type : Research Paper

Authors

1 yasouj university

2 null

Abstract

Each revolution has more or less regional and international influences and offers a message to create its own strategic depth. The more the message of the revolution is, the more humankind will come to accept and model it. The Iranian revolution presents the message to the world that the most mobilizable ideologies are Islam, and based on this message, the victory of the Iranian revolution has been the basis for the widespread transformation among Muslims in the world, and many political systems, factions and parties in the neighboring countries And far away, they have been influenced by it. Indeed, the Iranian revolution is considered to be one of the important events of the 20th century by restoring the thought of Islam and political Islam.

The purpose of this article is to explain the limited reflection of the Islamic Revolution of Iran in Indonesia based on the theory of broadcasting and using the descriptive-analytical method and librarian method for information gathering. Therefore, this paper attempts to answer this question using the theory of broadcasting "why the reflection of the Islamic Revolution of Iran in Indonesia has been limited" and the hypothesis of "the existence of problems such as the existence of different perspectives on the flow of the issuance of revolution and The power of the military at the source and destination of the game, namely, Iran and Indonesia, has prevented the spread of thoughts and ideas of the revolution ". The findings of this study were that, given the problems that existed in the two Islamic countries at the beginning of the Islamic Revolution, the Islamic Republic gradually abandoned the policy of exporting the revolution to Indonesia and began to expand its economic relations with the country

Keywords

References

-   ابراهیم‌زاده، عیسی و بذرافشان، جواد (1386)، «مدل پخش فضایی هاگراستراند و پخشایش فضای زعفران در خراسان»، مجله جغرافیا و توسعه، 75-57.
-   ابوطالبی، علی (1378)، «حقوق قومی، اقلیت‌ها و همگرایی»، ترجمه علی کریمی مله، فصلنامه مطالعات ملی، سال اول، شماره 2 و 3.
-   احتشامی، انوشیروان (1378)، سیاست خارجی ایران در دوران سازندگی، مترجمان ابراهیم متقی و زهره پوستین چی، تهران: انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
-   احمدوند، شجاع (1388)، «بسیج سیاسی در انقلاب اسلامی ایران و انقلاب ساندنیستی نیکاراگوئه»، پژوهشنامه علوم سیاسی، سال چهارم، شماره4، 7-44.
-   ازغندی، علیرضا (1378)، «تنش‌زدایی در سیاست خارجی، مورد جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه سیاست خارجی، سال سیزدهم.
-   اسپوزیتو، جان ال (1386)، انقلاب ایران و بازتاب جهانی آن، مترجم محسن مدیر شانه‌چی، تهران: انتشارات باز.
-   اسدی، بیژن (1387)، سیاست خارجی دولت اصلاحات: موفقیت‌ها و شکست‌ها، تهران: انتشارات باز.
-   امیری، عبدالله (1385)، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: نشر علوم نوین.
-   باقری دولت آبادی، علی و شفیعی، محسن (1393)، از هاشمی تا روحانی، بررسی سیاست خارجی ایران در پرتو نظریه سازه انگاری، تهران: انتشارات تیسا.
-   برزگر، ابراهیم (1382)، «نظریه پخش و بازتاب انقلاب اسلامی»، دو فصلنامه پژوهش حقوق و سیاست، سال پنجم، شماره 8، 72-39.
-   برزگر، ابراهیم (1391)، نظریه‏‏های بازتاب جهانی انقلاب اسلامی ایران، تهران: دانشگاه امام صادق.
-   برزگر، ابراهیم، حسینی، سید محمد صادق (1392)، «نظریه پخش و بازتاب انقلاب اسلامی ایران بر عربستان سعودی»، فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات اسلامی، سال دهم، شماره 33، 188-173.
-   بشیریه، حسین (1387)، انقلاب و بسیج سیاسی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
-   جردن، تری و راونتری، لستر (1380)، مقدمه‏ای برجغرافیای فرهنگی، مترجم سیمین تولایی و محمد سلیمانی، تهران پژوهشگاه فرهنگ و ارتباطات.
-   جمال‌زاده، ناصر (1391)، «قدرت نرم انقلاب اسلامی ایران و نظریه‏ی صدور فرهنگی انقلاب»، پژوهشنامه انقلاب اسلامی، سال اول، شماره 4، 86-61.
-   خرمشاد، محمدباقر (1378)، انقلاب اسلامی ایران و اسلام سیاسی، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق.
-   خواجه سروی، غلامرضا و رحمنی، مریم (1391)، «انقلاب اسلامی ایران و گفتمان سیاسی شیعه در عراق»، پژوهشنامه انقلاب اسلامی، شماره 3، 58 -29.
-   دهقانی فیروزآبادی (1388)، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: انتشارات سمت.
-   رحمانی، محمدجواد (1391)، «تأثیر انقلاب اسلامی بر حزب النهضه تونس با تأکید بر افکار حضرت امام خمینی»، فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات انقلاب اسلامی، سال نهم، شماره نهم، شماره 28، 232-215.
-   رزگر، ابراهیم (1388)، «پیش‌بینی تأثیرات انقلاب اسلامی ایران بر خاورمیانه»، فصلنامه دانش سیاسی، سال پنجم، شماره 1، 57-33.
-   رفیع پور، فرامرز (1376)، توسعه و تضاد، تهران: انتشارات دانشگاه شهید بهشتی، چاپ چهارم.
-   روزنامه رسالت، 6/9/1390.
-   سعیدی نسب، تورج (1392)، «راههای گسترش و نفوذ اسلام در اسناد عصر اموی»، پایان‌نامه دوره کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، دانشکده ادبیات و علوم انسانی.
-   سلطانی‌نژاد، محمد (1394)، «مناسبات ایران و کشورهای جنوب شرق آسیا (1381-1392): سنجش نگاه به شرق، فصلنامه روابط خارجی»، سال هفتم، شماره 3، 31-7.
-   شکویی، حسین (1381)، اندیشه‏‏های نو در فلسفه جغرافیا، تهران: انتشارات گیتاشناسی، چاپ پنجم.
-   صدوقی، ابوالفضل (1386)، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران از آغاز تا سال 1368، تهران: انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
-   فلاح زاده، محمدهادی و منیری، حمیدرضا (1394)، «حج ابراهیمی و صدور انقلاب اسلامی (فرصت‏ها و موانع)»، فصلنامه علمی و پژوهشی مطالعات انقلاب اسلامی، سال دوازدهم، شماره 43، 178-159.
-   فولر، گراهام (1373)، قبله عالم ژئوپلیتیک ایران، مترجم عباس مخبر، تهران: نشر مرکز، چاپ اول.
-   کامران، حسن؛ متقی، افشین؛ میر احمدی، فاطمه سادات و غلامی، بهادر (1392)، «تأثیر انقلاب اسلامی ایران بر شیعیان پاکستان بر اساس نظریه پخش»، فصلنامه علمی- پژوهشی انجمن جغرافیای ایران، سال یازدهم، شماره 37، 95-71.
-   محمدی، منوچهر (1385)، بازتاب جهانی انقلاب اسلامی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
-  مرتضوی امامی زواره، سیدعلی و جمالی، سارا (1394)، «ایران و اندونزی: مشابهت‌ها، تفاوت‌ها و بازتاب انقلاب اسلامی»، فصلنامه حقوق ملل، سال پنجم، شماره 18، 435-455.
-   موسوی خمینی، سید روح الله (1385)، صحیفه امام، جلد 4، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
-   نظری، مرتضی (1395)، «فرهنگ و اندیشه؛ روابط فرهنگی ایران اسلامی و اندونزی»، فصلنامه علوم سیاسی و فرهنگ اسلامی، شماره 44- 45، 291-269.
-   الهیاری، فریدون؛ کریمی، زینب و بیطرفان، رضا (1392)، «بررسی و تحلیل روند ورود و گسترش اسلام در اندونزی »، فصلنامه علمی- ترویجی خوارزمی، سال اول، شماره 1، 20-1.
-   Abuza, Z. (2007), Political Islam and violence in Indonesia. London and New York: Routledge.
-   Bakhshayesh ARDESTSNI, A. (2000), The Principles of The Islamic Republic of Iran`S Foreign Policy. Tehran: Ava-Ye-Noor Publications.
-   Hagerstrand, T. (1968), Innovation Diffusion As a Spatial Process University of Chicago Press.
-   Hunter, S. (2010), Iran's foreign policy in the post-Soviet Era. California: Praeger.Indonesia-Iran foreign relations. IranTracker. 2010a. www.irantracker.org/foreign- relations/indonesia-iran-foreign-relations (accessed 12 August 2015).
-   Keddi, Nikki (1995), Iran and the Muslem Word: Resistance and Revolution, London, Macmillan.
-   Porter, Donald. (2002), Managing Politics and Islam in Indonesia, London and New York: Routledge Curzon.
-   Rezaee, A. (2009), "Analysis of the Islamic Republic of Iran's Foreign Policy in Light of TheInternational Relations Theories". Rahbord-E-Yas 17: 260–288.
-   Smock, David. (2005), Applying Islamic Principles in the Twenty-first Century Nigeria, Iran, and Indonesia. United States Institute of Peace, Washington, DC.
-   www.irna.ir/news/8246442424/    رضاپیمان یغمایی، 24 اسفند 1395

Files

Share

How to cite

Statistics