زنان و اخلاق مراقبت در جنگ تحمیلی؛ تحلیل اجتماعی پرستاری از دشمن فتاده

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

10.22084/rjir.2022.25439.3428

چکیده

هدف: نقش‌آفرینی زنان پرستار و امدادگر در رابطه با مجروحان در دوران جنگ تحمیلی، در حفظ و پایبندی اصول و مبانی اخلاقی جامعه ایرانی اسلامی ما جایگاه تاریخی ویژه و البته کمتر شناخته شده‌ای را برای ایشان رقم زده‌است. آگاهی از این جایگاه برجسته در گروی توجه به نقش های اجتماعی حرفه ای زنان و از جمله بطور اخص در موقعیت‌های رسیدگی و مراقبت است. در این پژوهش برآنیم تا کنش پروادارانه زنان بهداری رزمی را معرفی و ابعاد و ویژگیهای رابطه درمانگر و بیمار را مطرح کنیم؟
روش شناسی پژوهش: داده‌ها به کمک تحلیل متون خاطره‌نگاری و روایات زنان (تحلیل اسناد۴۰ کتاب) و نیز انجام مصاحبه نیمه‌ساختاریافته برای تکمیل شکاف اطلاعاتی گرد آمده و با رویکرد اخلاق مراقبت زنانه کوشیده تا نمایی واضح از چگونگی پرداختن زنان بهداری رزمی به فعالیت‌های تخصصی بدست دهد.
یافته ها: داده‌ها علاوه بر معرفی سنخ های پرواداری،‌ مخاطرات و مرارت های دگرپروایی آنان را با وجود چالش‌های پرستاری در موقعیت جنگی، نشان می‌دهد مسئولیت‌پذیری زنان پرستار در قبال همه مجروحان و در اینجا مجروحان دشمن (اصل فراگیری)، موضوع مراقبت را از چارچوب نهادی خود خارج و آن را به امری انسانی بدل ساخته است.
نتیجه گیری: روایت زنان بیانگر آن است که باوجود چالش‌های متعدد پرستاری در جنگ، و نیز دشواریهای پرستاری از مجروح دشمن، زنان پرستار و امدادگر انتخاب کردند در صحنه بمانند، بر مضیقه ها، سختی‌ها و نگرانی‌هایشان غلبه کنند و با رهیافتی مراقبت‌محور، در عمل فضیلت‌های اخلاقی را با بروز و نمود مصادیق دگرپروایی مخاطره‌آمیز و مرارت‌آمیز ترویج دهند.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار