تخصیص هر گونه کمک و یا رفتاری از جانب یک دولت به سایر بازیگران دولتی و غیردولتی به نحوی که در راستای تأمین اهداف سیاست خارجی کشور حامی و منافع ملی آن قرار گیرد، ذیل عنوان رفتار حمایتی تعریف می‌گردد. اگر قدرت نرم را شکل دهی به ترجیحات دیگران از طریق اقناع دیگران به شیوة غیر محسوس و برای کسب نتایج مطلوب از طریق جذابیت به جای اجبار یا تطمیع بدانیم، مسلماً سیاستهای حمایتگرایانه را باید بخشی از قدرت نرم و ابزار کشورها در تقابل با مخالفانشان بدانیم. مسألة اصلی مقاله بررسی جایگاه سیاستهای حمایتگرایانه آمریکا در جنگ نرم علیه انقلاب اسلامی ایران است. فرضیة این مقاله آنست که با بن بست سیاستهای تقابل‌گرا و تعامل‌گرای آمریکا در قبال ایران، رویکرد جایگزینی برای مقابله با ایران با محوریت جنگ نرم در دستور کار سیاست خارجی آمریکا قرار گرفته است که بالتبع رفتارهای حمایتگرایانه آمریکا علیه ایران نیز با تمرکز بر جنگ نرم در قبال نظام جمهوری اسلامی ایران پیگیری می‌شود. این رفتارهای حمایتی با هدف مشروعیت‌زدایی از نظام و کاهش کارآمدی آن و در راستای از بین بردن حمایت مردمی و همراه سازی آنان با رفتارها و سیاستهای دول غربی در حال گسترش است.
گوهری مقدم, ابوذر, & جاودانی مقدم, مهدی. (1391). جایگاه سیاستهای حمایت‌گرایانة آمریکا در جنگ نرم علیه انقلاب اسلامی ایران. پژوهشنامه انقلاب اسلامی, 2(3), 1-28.
MLA
ابوذر گوهری مقدم; مهدی جاودانی مقدم. "جایگاه سیاستهای حمایت‌گرایانة آمریکا در جنگ نرم علیه انقلاب اسلامی ایران". پژوهشنامه انقلاب اسلامی, 2, 3, 1391, 1-28.
HARVARD
گوهری مقدم, ابوذر, جاودانی مقدم, مهدی. (1391). 'جایگاه سیاستهای حمایت‌گرایانة آمریکا در جنگ نرم علیه انقلاب اسلامی ایران', پژوهشنامه انقلاب اسلامی, 2(3), pp. 1-28.
VANCOUVER
گوهری مقدم, ابوذر, جاودانی مقدم, مهدی. جایگاه سیاستهای حمایت‌گرایانة آمریکا در جنگ نرم علیه انقلاب اسلامی ایران. پژوهشنامه انقلاب اسلامی, 1391; 2(3): 1-28.
)