به رغم گذشت بیش از دو دهه از پذیرش قطعنامه 598 توسط امام(ره)، کماکان زوایای پنهانی درمورد این رویداد وجود دارد که ذهن بسیاری از صاحب نظران را به خود مشغول ساخته است؛ ازجمله این که: به چه دلیل امام راحل(ره) پذیرش قطعنامه را از نوشیدن جام زهر کشنده تر دانستند و چه مصلحتی باعث قبول این کارشد؟ به تعبیری دیگر، آیا امام خمینی(ره) با پذیرش قطعنامه، از آرمانهای خود در قبال جنگ تحمیلی دست کشیدند؟ و به طور کلیتر، آرمانها و واقعیتها در اندیشۀ امام(ره) چه جایگاهی داشتند؟ نویسنده برای پاسخ به پرسش تحقیق، از مباحث تصمیم گیری در سیاست خارجی بهره میگیرد و به مطالعۀ گفتار و کردار امام(ره) میپردازد. بر این اساس، فرضیه ای که این مقاله مطرح میکند، چنین است: در اندیشۀ امام(ره)، آرمانها بر اساس مقتضیات، شرایط و واقعیتهای زمانه اولویت بندی شده و دارای مراتب حداقلی و حداکثری بوده اند. در مورد پذیرش قطعنامۀ 598 نیز، اگر چه آرمانهای حداکثری امام(ره) محقق نشد، اما به آرمانهای حداقلی ایشان جامۀ عمل پوشیده شد.
نیاکوئی, سید امیر, & بهمنش, حسین. (1391). نسبت میان آرمانگرایی و واقع گرایی در اندیشۀ امام خمینی(ره)
با تأکید بر پذیرش قطعنامه 598. پژوهشنامه انقلاب اسلامی, 2(3), 169-198.
MLA
سید امیر نیاکوئی; حسین بهمنش. "نسبت میان آرمانگرایی و واقع گرایی در اندیشۀ امام خمینی(ره)
با تأکید بر پذیرش قطعنامه 598". پژوهشنامه انقلاب اسلامی, 2, 3, 1391, 169-198.
HARVARD
نیاکوئی, سید امیر, بهمنش, حسین. (1391). 'نسبت میان آرمانگرایی و واقع گرایی در اندیشۀ امام خمینی(ره)
با تأکید بر پذیرش قطعنامه 598', پژوهشنامه انقلاب اسلامی, 2(3), pp. 169-198.
VANCOUVER
نیاکوئی, سید امیر, بهمنش, حسین. نسبت میان آرمانگرایی و واقع گرایی در اندیشۀ امام خمینی(ره)
با تأکید بر پذیرش قطعنامه 598. پژوهشنامه انقلاب اسلامی, 1391; 2(3): 169-198.
)