تبیین پیمایشی ارتباط صدور انقلاب اسلامی ایران با دیپلماسی عمومی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

2 استادیار دانشگاه مازندران

چکیده

تشکیل دولت اسلامی یکی از مراحل رسیدن به تمدن اسلامی است. بی شک یکی از عوامل مهم تمدن ساز اسلام در قرن گذشته انقلاب اسلامی ایران بوده است.در این پژوهشنظر صاحب نظران این حوزه یعنی اساتید دانشگاه را به شیوه تصادفی درباره «ارتباط دیپلماسی عمومی و صدور انقلاب اسلامی» که عمدتا نظری و بعضا توصیفی بوده،در قالب پرسشنامه جویا شدیم.بنابراین مساله اصلی این پژوهش تبیین پیمایشی ارتباط دیپلماسی عمومی با صدور انقلاب اسلامی می باشد. در تحلیل پاسخ‌های ارائه شده به سؤالات که در پرسشنامه مطرح شده بود از برنامه SPSS استفاده شد که دو فعالیت عمده انجام گرفت؛ابتدا یافته های تحقیق بطور دقیق و مبسوط توصیف گردید. این اقدام نیز به این دلیل صورت گرفت که مطالعه مبانی اکتشافی داشته و درصدد شناسائی تبیین ارتباط راهبرد صدور انقلاب اسلامی منطبق با اهداف انقلاب اسلامی با راهبرد دیپلماسی عمومی در جهان اسلام می باشد. لذا گویه های پرسشنامه که هر کدام حاکی از وجود این ارتباط است، بطور دقیق مورد بررسی قرار گرفته و در صورت نیاز توضیحات لازم در این رابطه مطرح گردید. نتایج نشان می‌دهد که بیش از 90 درصد موافق اند که صدور انقلاب اسلامی زمانی موفق خواهد بود که نظام انقلابی، الگوی موفقی برای دیگر جوامع نقش آفرینی کند. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که درصد زیادی از پاسخگویان موافق آموزش و انتقال ارزشهای انقلاب اسلامی به نخبگان کشورهای اسلامی می باشند و برای تاثیر بر نخبگان جهان اسلام می توان با مبادله های علمی-دانشگاهی اعم از تبادل استاد و دانشجو این اهداف را عملی کرد.

کلیدواژه‌ها


-    پور احمدی، حسین (1389)، قدرت نرم و سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: بوستان کتاب.
-    خرمشاد، محمدباقر (1386)، انقلاب اسلامی ایران و بازتاب آن در رویکردی نظری، اندیشه انقلاب اسلامی.
-    دانشکده و پ‍‍ژوهشکده اطلاعات و امنیت (1387)، دیپلماسی عمومی، ترجمه معاونت پژوهش، تهران: انتشارت دانشکده و پ‍‍ژوهشکده اطلاعات و امنیت.
-    درخشه، جلال و غفاری، مصطفی (1390)، دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در جهان اسلام، فرصت‌ها، اقدامات، اولویت‌ها و دستاوردها، مقاله سال دوازدهم، شماره 16: 20-12.
-    روح‌الامین، محمود  (۱۳۶۸)، زمینه ‌فرهنگ‌شناسی، تهران: انتشارات عطار.
-    عمیدزنجانی، عباسعلی (1367)، انقلاب اسلامی وریشه های آن، تهران :نشرکتاب سیاسی.
-    فرزندی اردکانی، عباسعلی (1386)، مبانی نظری صدور انقلاب از منظر امام خمینی، چرائی، اهمیت، ضرورت صدور انقلاب، پژوهشنامه متین: 102-117.
-    فلاح نژاد، علی (1384)، سیاست صدور انقلاب اسلامی، تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
-    فیرحی، داود (۱۳۸۲)، نظام سیاسی و دولت در اسلام، چاپ اول، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها.
-    قشقاوی، حسن (1389)، دیپلماسی عمومی، مجموعه مقالات، عباس نادری، ویژگی‌های دیپلماسی عمومی موفق، تهران: مرکز چاپ و انتشارت.
-    قنبری، آیت (١٣٨۴)، جریان‌شناسى سطح3، انتشارات، تهران: انتشارت معاونت آموزش نیروی مقاومت بسیج.
-    کرلینجر، فرد. ان (1376)، مبانی پژوهش در علوم رفتاری،ترجمه جعفر نجفی‌زند، تهران: انتشارات آوای نور.
-    گیلبوا، ایتان (1381)، ارتباطات جهانی و سیاست خارجی، ترجمه حسام الدین آشنا و محمد صادق اسماعیلی، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق.
-    محمدی، امیر (1384)، بازتاب انقلاب اسلامی ایران، سیاست صدور انقلاب؛ موانع و راه‌کارها، تهران.
-    مورگنتا، هانس جی (1374)، سیاست میان ملت‌ها، ترجمه حمیرا مشیرزاده ، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه.
-    موسوی خمینی، روح الله (1380)، صحیفه امام، «مجموعه آثار امام خمینی » 22 جلد، قم: انتشارات مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
-    الموصللی، احمد (1378)، اصولگرایی اسلامی و نظام بین‌المللی، ترجمه مهرداد آزاد اردبیل، تهران: انتشارات کیهان.
-    J.Cull، Nicholas (2007), Public Diplomacy: Lessons froms the past, University of Southern California.
-    Taylor، Humphrey (2006), The Practice of Public Diplomacy، in Public Diplomacy: Practitioners، Policy Makers and Public Opinion، A report of the Public Diplomacy and Word Public Opinion forum.